انحراف از مسیر تولید با شرطی سازی اقتصاد

در آغاز سال، رهبر معظم انقلاب با هوشمندی راهبردی، شعار «سرمایه گذاری برای تولید» را به عنوان نقشه راه اقتصادی کشور مطرح کردند. شعاری که در دل خود، دو پیام مهم دارد: نخست، ضرورت رونق بخشی به تولید ملی، و دوم، پرهیز از شرطی سازی اقتصاد نسبت به تصمیمات بیرونی. با این حال، تجربه سال های اخیر نشان می دهد که اقتصاد ایران همچنان درگیر نگاهی شرطی و وابسته به تحولات خارج از مرزهاست؛ نگاهی که نه تنها به بهبود وضعیت اقتصادی کمکی نکرده، بلکه باعث رکود، فرار سرمایه و بی ثباتی شده است.

نگاه شرطی به اقتصاد، همان دیدگاهی است که تولید را به نتایج مذاکرات گره می زند و چشم انتظار گشایش هایی از دل وعده های بین المللی می ماند. این نگاه، در عمل، انگیزه و اراده برای استفاده از ظرفیت های داخلی را تضعیف کرده و سرمایه گذاران را از میدان عمل مولد خارج کرده است.

واقعیت آن است که در بسیاری از بخش های اقتصاد، سرمایه گذاری ها نه تنها به توسعه منجر نشده اند، بلکه حتی نتوانسته اند استهلاک سرمایه های موجود را جبران کنند. در حالی که بازارهای غیرمولدی چون ارز، طلا و مستغلات، به دلیل سودآوری کاذب و کوتاه مدت، سرمایه ها را به سمت خود کشیده اند و بخش های مولد همچون کشاورزی، صنعت و خدمات، در بی توجهی و بی اعتمادی رها شده اند.

بیشتر بخوانید:

انحصار؛ از موانع اقتصاد پویا آحاد جامعه خود را برای تحقق شعار سال وظیفه مند بدانند ثبات اقتصادی؛ مهم ترین مؤلفه تحقق شعار سال تولید با حمایت از بخش خصوصی و سرمایه گذار رونق می گیرد اعتمادسازی دولت برای مردم؛ لازمه تحقق شعار سال سرمایه گذاری در تولید به رفع فقر و نیازمندی کمک می کند

تردیدی نیست که تحریم ها و فشارهای خارجی، در اقتصاد ما نقش دارند؛ اما اصل مهم تری که باید همواره مدنظر قرار گیرد، حفظ استقلال اقتصادی کشور است. نمی توان توسعه اقتصادی را بر پایه وعده های نامطمئن بیرونی بنا نهاد. شرطی سازی اقتصاد در حقیقت خیانتی نرم و خزنده به شعار سال و آینده کشور است.

اگر قرار است «سرمایه گذاری برای تولید» به گفتمان مسلط تبدیل شود، باید بسترهای آن فراهم شود؛ از جمله ترویج نگاه درون زا، تقویت امید به آینده اقتصادی، ایجاد جذابیت در حوزه های مولد و مقابله جدی با سوداگری و فعالیت های نامولد.

این مسئولیت تنها بر دوش دولت نیست؛ نخبگان، رسانه ها، حوزه های علمیه، دانشگاه ها و فعالان اقتصادی نیز باید در این مسیر سهم خود را ایفا کنند. تنها در سایه یک عزم ملی است که می توان زنجیر شرطی سازی را از پای اقتصاد باز کرد و آن را در مسیر پیشرفت و استقلال واقعی قرار داد.

برای تحقق شعار «سرمایه گذاری برای تولید»، فرصت های فراوانی در کشور وجود دارد که با تقویت بسترهای قانونی، مالی و حمایتی می توان آن ها را فعال کرد. اصلاح سیاست های مالیاتی، ارائه تسهیلات هدفمند و تضمین سودآوری فعالیت های مولد، می تواند سرمایه گذاران را از بازارهای غیرمولد به سوی تولید سوق دهد. همچنین، توسعه بخش های دانش بنیان و فناوری محور می تواند نقش کلیدی در ایجاد اشتغال پایدار و رشد اقتصادی ایفا کند.

اگرچه شرطی سازی اقتصاد در گذشته موجب کندی روند تولید و تزلزل در اشتغال شده، اما با اصلاح رویکردها و تکیه بر ظرفیت های داخلی، می توان این روند را معکوس کرد. صنایع تولیدی هنوز هم ظرفیت بالایی برای رشد و اشتغال زایی دارند و در صورت هدایت سرمایه ها به سمت فعالیت های مولد، رونق دوباره به این بخش بازخواهد گشت. اعتمادسازی، ثبات سیاست های اقتصادی و فراهم کردن چشم انداز روشن، می تواند سرمایه گذاران را به تولید امیدوار کرده و مسیر پیشرفت را هموار کند.

تحقق شعار سال نیازمند هم افزایی میان دولت، مردم، نخبگان، دانشگاه ها و رسانه هاست. با افزایش آگاهی عمومی، حمایت از تولید داخلی، تغییر الگوی مصرف و تقویت سرمایه گذاری های داخلی، می توان پایه های استقلال اقتصادی را مستحکم کرد. آینده کشور با امید، باور به توان ملی و حرکت جمعی به سوی تولید، روشن تر از همیشه خواهد بود.

علی اکبری ساجد

انتهای پیام